ولادت امام حسن مجتبی
امام حسن مجتبی علیه السلام امام دوم بود. او و برادرش امام حسین (ع) دو پسر امیرالمؤمنین علی (ع) و حضرت فاطمه (س) دختر پیامبر(ص) بودند. امام حسن در سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد و تا حدودی بیش از هفت سال در زندگی پیامبر اکرم (ص) شریک بود و در این مدت تحت مراقبت محبت آمیز او بزرگ شد.
امام حسن مجتبی (ع) در تمام عمر پدر را یاری میکرد تا اینکه حضرت علی (ع) زمانیکه ایشان سن 37 سال داشتند، به شهادت رسیدند. شهادت امام علی (ع) در 21 ماه رمضان سال 40 هجری قمری، آغاز امامت امام حسن (ع) بود. امام علی (ع) در وصیت نامه معروف خود امام حسن (ع) را به امامت بعدی منصوب کردند و ایشان ولی اهل بیت و شیعه شدند.
مسلمانان با او بیعت کردند و رسمیت بیعت را نهایی کردند. به محض اینکه امام حسن (ع) زمام رهبری را در دست گرفت، مجبور شد با چالش معاویه بن ابوسفیان، که شروع به تلاش برای تضعیف اقتدار او کرد، مقابله کند. امام حسن مجتبی (ع) تصمیم گرفت که معاویه را بیرون کنند و برای جنگ آماده شد. آهسته آهسته مردم دعوت جهاد را اجابت کردند. یک گروه مختلط از مردم ارتش را تشکیل دادند.