وقوع جنگ جمل
در ابتدای خلافت علی بن ابی طالب، طلحه و زبیر در مدینه با وی بیعت نمودند، اما چهار ماه بعد بیعت خود را شکستند و راهی مکه شدند؛ و در آنجا به عایشه، همسر محمد پیامبر اسلام و دختر ابوبکر خلیفه اول، که از دشمنان علی بود پیوستند و مردم را به خونخواهی عثمان برانگیختند، در حالی که علی در کشته شدن عثمان نقشی نداشت و فرزندش حسن را نیز برای محافظت از عثمان فرستاده بود. در نهایت حدود سه هزار نفر به سوی بصره حرکت کردند. در بصره سپاه جمل به بیت المال حمله کردند و محافظان آن را کشتند و درگیری را آغاز کردند. همچنین عثمان بن حنیف، والی منصوب علی، را مجبور کردند که شهر را ترک کند و موی سر و ریشش را کندند. از طرفی هم علی با قوای خود در پی آنان آمد و لشکری از کوفه به وی پیوست. علی به بصره نزدیک شد و باب مذاکرات با طلحه و زبیر و عایشه را باز کرد. در حالی که، همه در حال حاضر فکر میکردند توافق بین طرفین حاصل شدهاست، جنگ بین دو سپاه ناگهان آغاز گردید. در منابع در مورد آغازگر جنگ روایاتی گوناگون داریم. بر طبق برخی روایات، علی به لشکریانش دستور داد که جنگی را آغاز نکنند، اما پس از آنکه برخی از سپاهیان علی کشته شدند، وی با سپاه جمل وارد جنگ شد. علی به سپاه خود دستور داد هرکس از دشمن زخمی شد او را نکشید و لباس و وسایل اشخاص را به غنیمت نبرید.