حجاب یعنی به جای شخص، شخصیت را دیدن.
حجاب یعنی به همهی نا محرمان و ظاهر بینان “نه” گفتن.
حجاب آوای ملکوتی جمال طلبی معنوی زن است.
حجاب تلالو شبنم بر چهرهی زیبای گل است.
حجاب تضمینی برای تداوم خط زیبای شرافت است.
حجاب تداوم بخش آیههای مهربانی متقابل همسران است.
حجاب بوتهی خوشبوی گل عفاف است.
حجاب سپری است قوی در برابر شمشیرهای تهاجم فرهنگی.
حجاب سند اطاعت از فرمانده هستی است.
حجاب زنجیری گران بر دستهای دیو گناه است.
حجاب گامهای بلند انسان در کوچههای معانی است…
✦✮✦✮✦✮
دیوان حافظ که مشتمل بر حدود 500 غزل، چند قصیده، دو مثنوی، چندین قطعه و تعدادی رباعی است، تاکنون بیش از چهارصد بار به اشکال و شیوه های گوناگون، به زبان فارسی و دیگر زبان های جهان به چاپ رسیده است. شاید تعداد نسخه های خطّی ساده یا تذهیب شدهٔ آن در کتابخانه های ایران، افغانستان، هند، پاکستان، ترکیه و حتی کشورهای غربی از هر دیوان فارسی دیگری بیشتر باشد.نکتهٔ خاصی که در دیوان حافظ وجود دارد، کثرت نسخه هایی با مفردات و واژه های گوناگون است که این خصیصه باعث بروز تصحیحات متعدد و گاه متناقض هم در بین مصححان می شود.
ولادت مسیح پایه جشن مسیحی کریسمس در ۲۵ دسامبر است و در سال شرعی مسیحیان نقش اصلی را ایفا میکند. در این روز مسیحیان بسیاری برای نمایش دادن ولادت، سنت مغاره را در خانه اجرا یا در نمایشهای مولودی یا جشنهای کریسمس با تمرکز بر چرخه ولادت شرکت میکنند. در بسیاری از کشورهای قاره اروپا اجرای نمایشهای باشکوهی در شبستان کلیسا، شامل مجسمههایی از افراد به اندازه واقعی، در فصل کریسمس یک سنت است.
مسیحیان غربی همچون کاتولیکها و بسیاری از پروتستانها چهار یکشنبه پیش از کریسمس مراسم جشن ظهور را برای کسب آمادگی روحانی برای عید میلاد مسیح اجرا میکنند. مسیحیان ارتدکس شرقی و مشرقی یک آیین مشابه را به نام روزه ولادت چهل روز پیش از کریسمس اجرا میکنند. برخی از مسیحیان ارتدوکس شرقی (مثلاً یونانیها و سوریها) کریسمس را در ۲۵ دسامبر جشن میگیرند. برخی دیگر از ارتدکسها (مثلاً قبطیها، اتیوپیاییها، گرجیها و روسها) کریسمس را در ۷ ژانویه جشن میگیرند. ارمنیها نیز این روز را در ۶ ژانویه، همزمان با روز جشن تعمید وی، گرامی میدارند.
عبدالله بن حسین بن علی مشهور به علیاصغر، فرزند شیرخوار امام حسین(ع) که در واقعه کربلا به شهادت رسید. او عبدالله رضیع نیز خوانده میشود. در کتابهای تاریخی قاتل او را حرملة بن کاهل اسدی نوشتهاند. در بین مردم، بر اساس نقل برخی منابع متأخر، مشهور است که او ششماهه بوده و با تیر سهشعبه شهید شد؛ اما بنا به گفته نویسندگان دانشنامه امام حسین(ع)، در منابع تاریخی و معتبر چیزی در این باره نیامده است. در زیارت ناحیه مقدسه با عبارت «أَلسَّلامُ عَلَی الرَّضیعِ الصَّغیرِ؛ سلام بر آن شیرخوار کوچک» به او سلام داده شده است.
محمد بن علی(ع)، پس از شهادت امام رضا (ع) در سال 203ق به امامت رسید. (طبری، دلائل الامامه، 1413ق، ص394). هنگام شهادت امام رضا (ع) ایشان 8 سال داشتند (نوبختی، فرق الشیعه، ص88) و سنّ کمِ او در هنگام شهادت پدر، سبب شد تا شماری از اصحاب امام رضا (ع)، در امامت او تردید کنند؛ برخی عبدالله بن موسی را امام خواندند و برخی دیگر به واقفیه پیوستند، اما بیشتر آنان امامت محمد بن علی(ع) را پذیرفتند.
مسئله به امامت رسیدن جوادالائمه در کودکی در زمان حیات امام رضا(ع) نیز مطرح بود. حضرت رضا در واکنش به کسانی که خردسالی جوادالأئمه را مطرح می کردند به نبوت حضرت عیسی در کودکی استناد می کرد و می فرمود:«سن عیسی هنگامی که نبوت به وی عطا شد کمتر از سن فرزند من بوده است.
حضرت معصومه(س) دختری ممتاز در خاندان عصمت و طهارت بود. شیعیان فاطمه معصومه(س) را بسیار بزرگ می دارند و برای زیارت ایشان در قم اهمیت بسیاری قائل هستند. در روایاتی که درباره حضرت معصومه(س) نقل می کنند از شفاعت وی برای شیعیان سخن گفته شده و بهشت را پاداش زیارت او دانسته اند.